សក្តិ
ស័ក សំ.; បា. ( ន. ) (ឝក្តិ; សត្តិ) អំណាច, សេចក្ដីអង់អាច, សេចក្ដីក្លាហាន; កម្លាំង; ព្យាយាមរឹងប៉ឹង; ការខ្លាំងពូកែ; ការជំនាញ; សេចក្ដីធន់, ការប៉ិនធន់ទ្រាំ; លំពែង : អ្នកមានស័ក្ដិ, ស័ក្ដិតូច, ស័ក្ដិធំ, ស័ក្ដិស្មើគ្នា ។ ឥស្សរិយាភរណៈដែលប៉ាក់ដោយចេសមាសឬចេសប្រាក់ជាដើម សម្រាប់ដាក់ភ្ជាប់នឹងអាវរបស់មន្រ្តី សម្គាល់ឲ្យដឹងថ្នាក់ធំតូច: ពាក់ស័ក្ដិ, ស័ក្ដិមាស, ស័ក្ដិប្រាក់; ស័ក្ដិ១, ស័ក្ដិ២,... ។ សក្ដិត្រ័យ (ស័ក-ក្តិ-ត្រៃ) ប្រជុំ ៣ នៃស័ក្ដិ ឬអង្គ៣ នៃរាជស័ក្ដិ គឺ ព្រះរាជា, អមាត្យ ឬ មន្រ្តី, ពលស័ក្ដិ (ពលរដ្ឋដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ) ។ សក្ដិធរ (ស័ក-ក្តិ-ធ) អ្នកទ្រទ្រង់ស័ក្ដិ (អ្នកមានស័ក្ដិ); អ្នកកាន់រំពែង ។ ស័ក្ដិ ៩ ហ៊ូពាន់ (ម. ព. ហ៊ូពាន់) ។ ស័ក្ដិយស (--យស់) អំណាចនិងបរិវារ, ទ្រព្យសម្បតិ្ត, កេរ្តិ៍ឈ្មោះល្អ, សេចក្ដីរាប់អាននៃអ្នកដទៃ (និយាយថា យសស័ក្ដិ ក៏បាន “បរិវារនិងអំណាច” ឬ “អំណាចលើបរិវារ”) ។ ស័ក្ដិសម (--សំ) សមដោយអំណាច ។ សមស័ក្ដិ (សំ--) អំណាចដ៏សមរម្យ ឬអំណាចស្មើគ្នា ។ ព. បុ. ថា: ស័ក្ដិពុំស្មើយស នាអ្នកខ្ពង់ខ្ពស់ ពុំស្មើចិត្តជា ។ល។ ស័ក្ដិ