សៈខិល៉ៈ-- បា. ( គុ. ) ដែល​មាន​វាចា​នាំ​ឲ្យ​បាន​ជា​សំឡាញ់, នាំ​ឲ្យ​កើត​មិត្ត​ភាព; ដែល​មាន​សម្ដី​ឱបអរ​សាទរ : មនុស្ស​សខិល​ភាស ឬ សខិល​សម្ភាស ។ ន. អ្នក​ដែល​ពោល​ពាក្យ​សុភាព​ឱបអរ​សាទរ (ប្រើ​ជា សខិល​ភាសី ឬ --សម្ភាសី ក៏​បាន; បើ​ស្ត្រី​ជា សខិល​ភាសិនី ឬ--សម្ភាសិនី) ។ --សម្ភាស