សង
( កិ. ) ឲ្យតម្លៃរបស់ដែលទិញឬដែលខ្ចីគេមកឬចេញថ្លៃឲ្យគេជាជំនួសរបស់ដែលខូច ដែលវិនាសព្រោះខ្លួន : សងបំណុល, សងថ្លៃស្រូវគេ ។ ហូរវិលត្រឡប់ឡើងវិញព្រោះមានទីទើសម្ខាង : ទឹកហូរសង ។ ធ្វើការតបឲ្យគេវិញ ព្រោះគេបានធ្វើឲ្យខ្លួនមុនរួចហើយ : សងដៃគេ ឬ សងវេរគេ (ម. ព. វេរ ន. ផង) ។ ឲ្យប្រាក់ឬឲ្យរបស់ទៅគេ ឲ្យគេបាត់ឈឺចិត្ត : សងជំងឺចិត្ត ។ សបសម្ដីទៅវិញ : សងសម្ដី ។ល។