សង្កា
សង់-កា បា.; សំ. ( ន. ) (ឝង្កា) សេចក្ដីសង្ស័យ; សេចក្ដីខ្លាចក្រែង; ការប្រុងប្រយ័ត្ន, ការប្រុងប្រយ័ត្នក្រែងខុសទាស់, ក្រែងមិនសម្រេចដូចបំណង : មានសង្កា ។ ខ្មែរប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “សន្យា, ប្តេជ្ញា” ក៏មាន : ធ្វើសង្កាទៅវិញទៅមក ។ ប្រើជា កិ. ក៏បាន : សង្កាពាក្យ, ត្រូវសង្កាគ្នាឲ្យប្រាកដប្រជា ។