សង្កិណ្ណ
សង់កិន-ណៈ បា.; សំ. ( ន. ) (សង្កីណ៌) ដែលចង្អៀតថ្តែ, ដែលញៀតញាត់, ណែនណាន់, តាន់តាប់; ដែលលាយគ្នា, ច្របូកច្របល់គ្នា ។ សង្កិណ្ណគ្រឹះ ផ្ទះដែលចង្អៀតថ្តែថ្តុក ។ សង្កិណ្ណជាតិ ជាតិលាយ) ជាតិកាត់); មនុស្សដែលមានជាតិលាយ (មនុស្សកាត់ជាតិ) ។ សង្កិណ្ណដ្ឋាន ទីចង្អៀត, សម្ពាធដ្ឋាន ។ សង្កិណ្ណបុត្រ ឬ--បុត្រី បុត្រឬបុត្រីលាយជាតិ (កូនកាត់) ។ល។