សង់កិន-ណៈ បា.; សំ. ( ន. ) (សង្កីណ៌) ដែល​ចង្អៀត​ថ្តែ, ដែល​ញៀតញាត់, ណែនណាន់, តាន់តាប់; ដែល​លាយ​គ្នា, ច្របូក​ច្របល់​គ្នា ។ សង្កិណ្ណ​គ្រឹះ ផ្ទះ​ដែល​ចង្អៀត​ថ្តែថ្តុក ។ សង្កិណ្ណ​ជាតិ ជាតិ​លាយ) ជាតិ​កាត់); មនុស្ស​ដែល​មាន​ជាតិ​លាយ (មនុស្ស​កាត់​ជាតិ) ។ សង្កិណ្ណដ្ឋាន ទី​ចង្អៀត, សម្ពាធដ្ឋាន ។ សង្កិណ្ណ​បុត្រ ឬ--បុត្រី បុត្រ​ឬ​បុត្រី​លាយ​ជាតិ (កូន​កាត់) ។ល។