សង្ឃឹក
( ន. ) ពាក្យប្រើក្លាយមកពី សង្ឃិក “ជារបស់សង្ឃ”, ជាឈ្មោះប្រដាប់មួយប្រភេទ មានជើង៤, មានដង២, មានរនាប, មានជញ្ជាំងតឿជារបាំង សម្រាប់ដាក់គ្រឿងបរិក្ខារច្រើនមុខ បម្រុងនឹងប្រគេនភិក្ខុសង្ឃ ឬប្រគេនភិក្ខុតែមួយរូបក៏បាន : សង្ឃឹករណ្តាប់អង្គកថិន; គ្រឿងបរិក្ខារមួយសង្ឃឹក ។ ប្រើក្លាយមកទៀត, សូម្បីប្រដាប់ធ្វើដោយកំណាត់ដើមចេកនិងស្រទបចេក មានទ្រង់ទ្រាយស្រដៀងគ្នានុះដែរ សម្រាប់ដាក់គ្រឿងសំណែនបណ្តែតតាមខ្សែទឹក ឬសែងទៅដាក់លើគោកឲ្យពួកបិសាច ក៏ហៅ សង្ឃឹក ដែរ, គេធ្វើក្នុងកាលដែលស្រុកកើតជំងឺអហិវាតជាដើម : ស្រុកកើតជំងឺអ្នកស្រុកនាំគ្នាជូនសង្ឃឹក (ម. ព. សង្ឃិក ផង) ។