សង្សារ
សង់សា សំ. បា. ( ន. ) (សំសារ) ដំណើរអន្ទោលទៅមក, ដំណើរអន្ទោលកើតស្លាប់មិនឈប់មិនស្រាក : សង្សាររបស់ពួកពាល វែងឆ្ងាយឥតអ្វីប្រៀប ។ ខ្មែរប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “ស្ត្រីជាគូកំសត់; ស្ត្រីជាសហាយស្មន់” ក៏មាន : ស្រីនុ៎ះជាសង្សាររបស់គេ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. សង់-សារ៉ៈ, ដូចជា : សង្សារចក្រ ដំណើរអន្ទោលកើតស្លាប់ៗ កើតវិញដូចជាកង់ ។ សង្សារទុក្ខ ទុក្ខក្នុងសង្សារ, ទុក្ខព្រោះដំណើរអន្ទោលកើតស្លាប់ ។ សង្សារទោស ទោសក្នុងសង្សារ, ទោសសម្រាប់សង្សារ ។ សង្សារព័ន្ធន៍ (--ព័ន) ចំណងគឺសង្សារ, ដំណើរអន្ទោលកើតស្លាប់ដែលទុកដូចជាចំណង ។ សង្សារភព ភពសម្រាប់អន្ទោលកើតស្លាប់ ។ សង្សារភ័យ ភ័យអំពីដំណើរអន្ទោលកើតស្លាប់ ។ សង្សារមោក្ខ ឬ --វិមោក្ខ ការរួចចាកដំណើរអន្ទោលកើតស្លាប់ (ការបានសម្រេចអរហត្តផល) ។ សង្សារលោក លោកគឺសង្សារ, ដំណើរអន្ទោលកើតស្លាប់ ទុកថាជាលោក (មួយយ៉ាង) ។ សង្សារវដ្ត ដំណើរវិលកើតវិលស្លាប់ ។ សង្សារសមុទ្ទ ឬ--សាគរ ដំណើរអន្ទោលកើតស្លាប់ឆ្ងាយទូលាយធំធេងដូចសមុទ្ទ ។ល។