សៈចិត-តៈ កៈ បា. ( គុ. ) (សចិត្តក) ដែលប្រកបដោយចិត្ត, ដែលក្លែងធ្វើ។ សចិត្តកកម្ម អំពើក្លែង, ការក្លែងធ្វើ ។ សចិត្តកទោស ទោសក្លែង ។ សចិត្តកាបត្តិ (បា. < សចិត្តក + អាបត្តិ) អាបត្តិដែលភិក្ខុត្រូវព្រោះក្លែងធ្វើ ។ល។
