ស័ច-ច័ង បា.; សំ. ( និ. ជា​ កិ. វិ. ) (សត្យំ ឬ សត្យម៑) ទៀង, ពិត, ប្រាកដ, មែន, មែន​ហើយ ។ ខ្មែរ​ប្រើ​ជា ន. សេចក្ដី​ពិត, ការ​ប្រាកដ, ទៀង, មែន : មាន​សច្ចំ, កាន់​សច្ចំ ។ ឬ​ប្រើ​ជា គុ. ដែល​ទៀង, ពិត, ប្រាកដ, មែន : ពាក្យ​សច្ចំ, មនុស្ស​សច្ចំ, អ្នក​សច្ចំ ។