សៈ- សំ. ( ន. ) (ជដាយុ ឬ ជដាយុស៑ “បក្សី​មាន​ជដា, មាន​កំប៉ោយ”) ឈ្មោះ​បក្សី​ធំ​មួយ មាន​និយាយ​ក្នុង​រឿង​រាមកេរ្តិ៍ : ក្រុង​រាពណ៍​ប្រហារ​សដាយុស (ប្រហែល​ជា​កាល​ពី​ព្រេង​នាយ​យូរ​ហើយ ខ្មែរ​ហៅ​ក្លាយ​តាម​សំនៀង​លាវ​ទេ​ដឹង (?) ព្រោះ​លាវ​អាន​អក្សរ ជ ជា​សំឡេង​អក្សរ ស; បើ​ឲ្យ​ត្រង់​តាម​ពាក្យ​ដើម ត្រូវ​ហៅ ជដាយុស) ។