សតេកិច្ឆៈ
សៈតេ-កិច-ឆៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (សតេកិច្ឆ; ស + ចិកិត្ស) ដែលគួររក្សាបាននៅឡើយ, ដែលនៅកែបាន : ទោសនុ៎ះជាសតេកិច្ឆា ។ ព. ផ្ទ. អតេកិច្ឆៈ, អតេកិច្ឆា ។ សតេកិច្ឆាបត្តិ (បា. < សតេកិច្ឆ + អាបត្តិ) អាបត្តិដែលនៅកែបាន (ព. វិ. ពុ.) ។ សតេកិច្ឆភាព ភាពដែលគួរកែសម្រួលវិញបាន ។ សតេកិច្ឆរោគ រោគដែលពេទ្យគួររក្សាបាន, ជំងឺដែលនៅកែបាន (ប្រើជា សតេកិច្ឆាពាធ ក៏បាន, បា. < សតេកិច្ឆ + អាពាធ) ។ ល។ សតេកិច្ឆា