ស័ត-ត័ប-ប៉ៈ ក បា.; សំ. ( ន. ) (សត្តប្បករណ; សប្តប្រករណ) គម្ពីរ ៧, សំដៅ​ចំពោះ​ព្រះ​អភិធម្ម​ទាំង ៧ គម្ពីរ : សូត្រ​សត្តប្បករណ៍ ។ ខ្មែរ​ប្រើ​ជា កិ. ក៏​មាន, សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “សូត្រ​បាលី​ព្រះ​អភិធម្ម​ទាំង ៧ គម្ពីរ​ដោយ​សង្ខេប នៅ​វេលា​បង្សុកូល​ក្នុង​ព្រះ​រាជ​និមន្ត” : និមន្ត​លោក ១០០ អង្គ​សត្តប្បករណ៍​ក្នុង​ព្រះ​រាជ​វាំង (ម. ព. បង្សុកូល ផង) ។