សត្យ
ស័ត, បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. ស័ត-ត្យៈ សំ.; បា. ( ន. ) (សត្យ; សច្ច) សេចក្ដីពិត; ដំណើរទៀង, ទៀងទាត់; ដំណើរទៀងត្រង់; ការមែន, ប្រាកដ: និយាយដោយស័ត្យដោយធម៌ ។ គុ. ដែលទៀង, ទៀងត្រង់, ពិត, ប្រាកដ, មែន : ពាក្យស័ត្យ ។ ពាក្យសង្ឃពាក្យស័ត្យ សម្ដីលោកសង្ឃជាពាក្យទៀងត្រង់ ។ សត្យវ័ត ដែលមានពាក្យស័ត្យ (បើស្ត្រីជា សត្យវតី) ។ សត្យាក្រឹត្យ ដូចគ្នានឹង សច្ចការ (មើលក្នុងពាក្យ សច្ច ឬ សច្ចៈ) ។ សត្យាធិស្ឋាន ដូចគ្នានឹង សច្ចាធិដ្ឋាន ដែរ ។ល។ ស័ត្យ