ស័ត-ត្រា ( ន. ) ពាក្យយារឃ្លាតមកពីពាក្យ សស្រ្តា ដែលក្លាយមកពី សស្រ្ត (< សំ. ឝស្រ្ត ) “គ្រឿងប្រហារមានមុខមុតផ្សេងៗ” : ប្រហារដោយសត្រា; សត្រាវុធ (ច្រើនប្រើក្នុងកាព្យបុរាណខ្លះ; ប្រើជា សស្រ្តា, សស្រ្តាវុធ ត្រូវជាង) ។
