សន្លប់
สลบ សន់-ល៉ប់ ស. ( កិ. ) (ប្រើជា សលប អ. ថ. សៈហ្លុប) បាត់ស្មារតីមិនដឹងខ្លួន ដោយភ័យចំប្រប់តក់ស្លុតខ្លាំងឬដោយត្រូវរបួសដំណំខ្លាំងជាដើម : ត្រូវបច្ចាមិត្តវាយសន្លប់, ធ្លាក់ពីលើចុងឈើសន្លប់ ។ สลบไสล សន្លប់សន្លិន (ស. ប្រើជា សលបស្លៃ អ. ថ. សៈហ្លុបសៈហៃ៎្ល) សន្លប់ឈឹងមិនកម្រើកដៃជើង : គាត់គ្រុនសន្ធំធ្ងន់ណាស់ សន្លប់សន្លិនឥតកម្រើកខ្លួនទេ ។