1. សំ-ដី ( ន. ) ពាក្យ​ដែល​ស្ដី, ដែល​និយាយ, ភាសា: សម្ដី​ពីរោះ, សម្ដី​ទន់; ចេះ​សម្ដី ។ សម្ដី​សំដៅ (ម. ព. សំដៅ ប.) ។ ព. ទ. បុ. សម្ដី​ជា​ឯក​លេខ​ជា​ទោ អក្សរ​ជា​ត្រី ចេះ​សម្ដី​ទុក​ជា​ទី ១ ចេះ​វិជ្ជា​លេខ​ទុក​ជា​ទី ២ ចេះ​សរសេរ​អក្សរ​ល្អ​ជា​ទី ៣ គឺ​ការ​ពូកែ​សម្ដី​ប្រសើរ​ជាង​ការ​ពូកែ​វិជ្ជា​លេខ​និង​ការ​ពូកែ​សរសេរ​អក្សរ​ល្អ ។ សម្ដី-ស​ជាតិ មារយាទ​ស​ត្រកូល (ម. ព. ស ២ កិ.) ។ សរសេរ​ជា សំដី ក៏​បាន។
  2. ភូមិនៃឃុំធ្លក