បា.; សំ. ( ន. ) (សាល, សាលា; ឝាល, ឝាលា) សាលា; រោង​ធំ, បន្ទប់​ធំ។ ខ្មែរ​សម័យ​ពី​ដើម​ហៅ​ចំពោះ​តែ “សាលា​ជំនុំ​ក្តី” : សាល​ឧទ្ធរណ៍, សាល​វិនិច្ឆ័យ (ហៅ​ក្លាយ​ជា សាន តាម​សំនៀង​សៀម​ក៏​មាន); សម័យ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ហៅ សាលា​ឧទ្ធរណ៍, សាលា​វិនិច្ឆ័យ (ម. ព. សាលា ផង) ។ សាលក្រម (--ក្រំ) សំបុត្រ​សម្រេច​សេចក្ដី​ដែល​ចៅក្រម​ប្រគល់​ឲ្យ​គូ​ក្តី​អ្នក​ឈ្មះ កាន់​រក្សា​ទុក​ជា​សម្គាល់ (ពាក្យ​ធម្មតា​ហៅ សានក្រម) ។ សាល​តន្រ្តី សាល​បង្រៀន​ភ្លេង; សាល​ជា​ទី​ប្រគំ​តន្រ្តី, រោង​សម្រាប់​សម្ដែង​របាំ​ផ្សេង​ៗ ។ សាល​សន្និសីទ សាល​សម្រាប់​ប្រជុំ​ធ្វើ​សន្និសីទ (ម. ព. សន្និសីទ ផង) ។