សិត
បា. ( កិ. ) (សិត្ត < សិច “ស្រោច, ចាក់ទឹកចេញ; ស្ដារ”) ផ្អៀងក្អមឬឆ្នាំងឲ្យទឹកហូរចេញស្រួលមិនឲ្យខ្ចាយ : សិតទឹកពីក្អម ។ ចាក់លោហជាតឬក្រមួនជាដើម ដែលរលាយរាវក្នុងពុម្ពឲ្យកើតបានជារូបរាងអ្វីៗឡើង : សិតរូប, សិតចួង, សិតទៀនវស្សា ។ ឈូសរំលីងឬលញ់ឲ្យស្អាត : សិតសសរលញ់ ។ យកក្រាសឬស្និតចូកសក់ : សិតសក់ ។ ចូកជូតរឿយៗ ដោយប្រែងលាបបាយជូរជាដើម : សិតអំបោះ ។ល។