សិស្ស
សឹស បា.; សំ. ( ន. ) (ឝិឞ្យ) អ្នករៀនចំណេះពីគ្រូ, អ្នកដែលគ្រូត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនឬត្រូវប្រៀនប្រដៅ ។ សិស្សគណ (--គន់) គណៈសិស្ស, ពួកសិស្ស ។ សិស្សបំបួស សិស្សដែលឧបជ្ឈាយ៍ឬអាចារ្យបំបួសជាសាមណេរ ។ សិស្សរបួស សិស្សរបស់ពេទ្យហ្ម, សិស្សថ្នាំសង្កូវ ។ សិស្សវត្ត សិស្សដែលនៅរៀនក្នុងវត្ត ។ សិស្សសាលា សិស្សដែលរៀនក្នុងសាលារាជការ ។ សិស្សសិប្បៈ ឬ--សិល្ប៍ សិស្សរៀនសិប្បៈ ។ សិស្សសូត្រ ឬ សិស្សសូធ្យ សិស្សរបស់លោកគ្រូសូត្រឬគ្រូសូធ្យ ។ល។ (សរសេរជា សិស្យ ក៏បាន, តែមិនសូវដែលប្រើ) ។