សឹក

( គុ. ) រេច, រិល, រលីង ដោយត្រដុស, ដោយកកិត, ដោយសង្កួត ជាដើម : សឹករលោង សឹកឡើងរលោង ។ ប្រើជា កិ. ឬ កិ. វិ. ក៏បាន: ទឹមសឹកក ។ ព. ទ. បុ. គោលឿនសឹកក... ចេះច្រើននឿយច្រើន... ។ ដើរសឹកជើងស្ដើងផ្លូវ ដើរទៅមកតាមផ្លូវមួយច្រើនដងរាប់មិនអស់ ។ ស្ដីសឹកមាត់សឹកក (ព. ប្រ.) ស្ដីប្រដៅថែមហើយថែមទៀតរឿយៗ ។
( កិ. ) ផ្លាស់ភេទពីបព្វជិតមកជាគ្រហស្ថ : សឹកពីសាមណេរ, សឹកពីភិក្ខុ (ព. ខ្ព. ចាកសិក្ខា ឬ ចាកសិក្ខាបទ); សរសេរជា សិក្ខ ក៏មាន ដោយអនុលោមតាមពាក្យថា សិក្ខា សំដៅសេចក្ដីថា “លាឬចេញចាកសិក្ខា” ប៉ុន្តែប្រើរត់របបជា សឹក អស់ទៅហើយ ។
( ន. ) ទ័ព, ចម្បាំង : ស្រុកកើតសឹក ស្រុកកើតចម្បាំង ។ សឹកសង្រ្គាម ចម្បាំង ។ សឹកសត្រូវ បច្ចាមិត្ត ។ សឹកសាម ទ័ពរាយរង, ទ័ពរាត់រាយ ។ ព្យូហ៍សឹក បញ្ឆោតកងទ័ពខាងបច្ចាមិត្តដោយឧបាយកល (ម. ព. ព្យូហ៍ ផង) ។ ស្ងប់សឹក ឈប់លែងច្បាំងគ្នា, អស់ចម្បាំង ។ល។

(ម. ព. សឹកប្តឹក) ។

ភូមិនៃឃុំតាអង