- សួស-ស្ដី, ជើង ដ សំ. ក្ល.; បា. ( ន. ) (ស្វស្តិ, ខ្មែរប្រើផ្លាស់ វ ជាស្រះ ួ, ិ > ី; សុវត្ថិ, សោត្ថិ) សេចក្ដីសុខស្រួល; ការប្រព្រឹត្តទៅស្រួល; សេចក្ដីចម្រើនដោយសុខ; សេចក្ដីសុខចម្រើន, គ្រោះល្អ; ដំណើរមានជោគ : មានសួស្ដី, ទៅមកដោយសួស្ដី ។ ពាក្យឲ្យពរគ្នាបានរាល់ពេល (ប្រើតាមសម័យនិយម) : សួស្ដី ! សូមឲ្យមានសួស្ដី ! ។ សួស្ដីភ័ទ្រ សេចក្ដីចម្រើនដោយសួស្ដី ។ សួស្ដីភាព ដូចគ្នានឹង សុវត្ថិភាព ។ សុខសួស្ដី សុខនិងសួស្ដី ។ ស្រីសួស្ដី សិរីនិងសួស្ដី ។ រាត្រីសួស្ដី ! (ម. ព. រាត្រី) ។ សាយ័ណ្ហសួស្ដី ! (ម. ព. សាយណ្ហ ឬ សាយ័ណ្ណ) ។ អរុណសួស្ដី ! (ម. ព. អរុណ) ។ សូមអាន សួស្តិ៍ ផង ។
- ភូមិនៃឃុំតាលាស់
- អតីតភូមិនៃសង្កាត់អូរតាវ៉ៅ ខណ្ឌប៉ៃលិន
- ភូមិនៃសង្កាត់អូរតាវ៉ៅ ក្រុងប៉ៃលិន
