សោត
( និ. ) ឯ, រីឯ; ទៀត; ចំណែកឯ, ចំណែកខាង; ដូច្នោះ; ក៏ដែរ, ក៏ដោយ : សោតណា យ៉ាងណាក៏ដោយ : តាមតែសោតណាចុះ ! តាមតែយ៉ាងណាក៏ដោយចុះ ! ។ សោតសឹង ឬ សោតសឹងតែ សុទ្ធសឹង ឬសុទ្ធសឹងតែ : សោតសឹងព្រៃស្បាត, សោតសឹងតែផ្លែខ្ចីៗ (ព. កា.) ។ សោតឯ ចំណែកឯ : សោតឯបងខ្ញុំក៏ដែរ... ។ បើពុំនោះសោត បើមិនដូច្នោះទេ : បើពុំនោះសោតក្រែងតែគាត់មានធុរៈអ្វីជាទម្ងន់ ។ បើមិនទេសោត បើមិនមែនដូច្នោះទេ : បើមិនទេសោត ឲ្យហៅវាមកសួរចុះ ! ។ ពុំនោះសោត មួយទៀត : ពុំនោះសោតត្រូវឲ្យដំណឹងទៅខ្ញុំបាន ៥ ថ្ងៃមុន ។ មួយសោត មួយទៀត ។ មួយវិញសោត មួយវិញទៀត ។ល។
សោត --តៈ បា.; សំ. ( ន. ) (ឝ្រោត្រ) ត្រចៀក ។ សោតទ្វារ ទ្វារត្រចៀក (ត្រចៀកជាទ្វារចូលនៃសំឡេង) ។ សោតប្បសាទ (--ត័ប-ប៉ៈសាត) ប្រសាទរបស់ត្រចៀក ។ សោតវិញ្ញាណ សេចក្ដីដឹងដែលកើតឡើងអាស្រ័យសំឡេងមកប៉ះនឹងសោតប្បសាទ ។ សោតសម្ផស្ស (-សំ-ផស់) ការប៉ះពាល់សំឡេងដោយសោតប្បសាទ (ម. ព. សម្ផស្ស ផង) ។ សោតាយតនៈ (--យ៉ៈតៈនៈ; បា. < សោត + អាយតន) អាយតនៈគឺត្រចៀក, ត្រចៀកដែលជាអាយតនៈមួយ ក្នុងអាយតនៈទាំង ៦ ។ល។