សោម

សំ. បា. ( ន. ) ព្រះចន្រ្ទ; ព្រះបាទកុវេរៈ; ព្រះសិវៈ; អាកាស; ខ្យល់; ឈ្មោះទឹកអម្រឹតរបស់ពួកទេវតា ។ល។ ឈ្មោះវល្លិមួយប្រភេទ មានមើមស្រដៀងនឹងមើមស្ពៃ, សម្រាប់ស្ងោរយកទឹកប្រើជាថ្នាំត្រជាក់ : មើមសោម, ទឹកសោម ។ ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ មាននិយាយក្នុងលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ថា ពួកព្រាហ្មណិកយកសំបកឬស្លឹកមកស្ងោរ ឬក៏ធ្វើដោយបែបណា ដឹងមិនប្រាកដ ប្រើផឹកក្នុងយញ្ញពិធី ។
( ន. ) ឈ្មោះផ្តៅមួយប្រភេទដើមធំវែង ច្រើនដុះនៅព្រៃភ្នំ, គេកាត់យកចុងមកសកប្រើជាបន្លែឬស្រុសធ្វើរបោយ : ផ្តៅសោម, សម្លចុងសោម ។
ភូមិនៃឃុំម៉ាលិក
ឃុំនៃស្រុកគិរីវង់
ភូមិនៃឃុំសោម
ឈ្មោះសេកមួយប្រភេទ