ស្ងប់
( កិ. ) រម្ងាប់; ស្ងៀម; ឥតកម្រើក, មិនរំជួល, មិនជ្រួលច្រាល់; ឈប់, លើកលែង : ខ្យល់ស្ងប់ ឬ ស្ងប់ខ្យល់ ឥតមានខ្យល់បក់ ។ ចិត្តស្ងប់ ឬ ស្ងប់ចិត្ត ចិត្តរម្ងាប់ចាកសេចក្ដីជ្រួលច្រាល់, ចិត្តនឹងធឹង ។ ស្ងប់រម្ងាប់ ស្ងៀមស្ងប់ : ចិត្តស្ងប់រម្ងាប់ ។ ស្ងប់សង្រ្គាម ឬ ស្ងប់សឹក ឈប់ច្បាំង, លើកលែងច្បាំង ។ ស្ងប់ស្ងាត់ ស្ងាត់មិនមានសូរសព្ទ; ស្ងាត់បាត់ ។ ស្ងប់ស្ងួត ឬ ស្ងួតស្ងប់ សញ្ជប់សញ្ជឹង, ទ្រមឹងទ្រមើល, ក្រៀមក្រំ ។ ស្ងប់ស្ងៀម ឬ ស្ងៀមស្ងប់ ស្រគត់ស្រគំ, នឹងធឹង, រៀបរយ, មិនសូវស្ដីនិយាយ ។ សមុទ្រស្ងប់ សមុទ្រឥតរលក ។ ស្រុកស្ងប់ ស្រុកសុខសប្បាយ, ប្រកបដោយសន្តិសុខ ។ល។