ជើង ដ ( កិ. ) នឹក​អាល័យ, នឹក​ឃើញ​ហើយ​មិន​អស់​ចិត្ត មិន​អស់​អាល័យ, ជំពាក់​ដោយ​អាល័យ : ស្ដាយ​ទ្រព្យ; ខ្ញុំ​ស្ដាយ​ណាស់​ដោយ​មិន​បាន​ទៅ ... ។ ស្ដាយ​ក្រោយ នឹក​ឃើញ​ហើយ​ស្ដាយ​ជា​ខាង​ក្រោយ, កើត​ក្ដៅ​ក្រហាយ​ចិត្ត​ជា​ខាង​ក្រោយ ។ ស្ដាយ​គំនិត នឹក​តូច​ចិត្ត ព្រោះ​ធ្លោយ​ហួស​ទៅ​ហើយ ។ ស្ដាយ​ស្រណោះ នឹក​អាឡោះអាល័យ ស្រណោះ​ដល់... ។ល។ (បើ​គ្រាន់​តែ ស្ដាយ ឥត​មាន​ការ​យំ​សោក​ផង​ទេ កុំ​ប្រើ​ពាក្យ​ថា សោក​ស្ដាយ ត្រូវ​ប្រើ​ត្រឹម​តែ ស្ដាយ, នឹក​ស្ដាយ, គួរ​ស្ដាយ, គួរ​ឲ្យ​ស្ដាយ ប៉ុណ្ណេះ​បាន​ហើយ : ខ្ញុំ​នឹក​ស្ដាយ​ណាស់) ។