ស្ដេច
ជើង ដ, អ. ថ. ស្ដាច់ ( ន. ) ក្សត្រិយ៍, អ្នកដែលកើតក្នុងវង្សក្សត្រិយ៍ : ទីដែលស្ដេចគង់; ជាតិស្ដេច ។ ព. ផ្ទ. រាស្រ្ត ។ កិ. (រ. ស.) យាង, ទៅ, មក, ដើរ, ទ្រង់ចេញព្រះរាជដំណើរ : ព្រះករុណាទ្រង់ស្ដេចទៅខែត្រក្រៅ ។ ស្ដេចភ្នំ ភ្នំដែលធំខ្ពស់ចម្បងជាងភ្នំនានា (ភ្នំព្រះសុមេរុ៍; ភ្នំហិមពាន្តឬហិមាល័យ) ។ ស្ដេចម្រឹគ ម្រឹគដែលមានអានុភាពជាងម្រឹគនានា (សីហៈ) ។ ស្ដេចសត្វ សត្វដែលមានអំណាចលើពួករបស់ខ្លួន : ស្ដេចខ្លា, ស្ដេចពស់, ស្ដេចហង្ស ។ ស្ដេចស្ដែង ឬ ស្ដែងស្ដេច ស្ដេចជាក់ស្ដែង, អ្នកដែលប្រាកដជាស្ដេច, ស្ដេចសុទ្ធ (ព. កា.) ។ ឡើងជាស្ដេច ឡើងពីរាស្រ្តទៅជាស្ដេច ។ល។