ស្រួយ
( គុ. ) ដែលមិនស្វិត ងាយបាក់, ងាយបែក, ងាយឆែបឆា, ងាយខ្ទេច : វត្ថុស្រួយ ឬ របស់ស្រួយ ។ ដែលមិនល្វន់, មិនរឹង : បាយស្រួយ ។ ស្រួយខ្ញោក ស្រួយខ្លាំង ។ ស្រួយស្រឹង ស្រួយព្រោះអស់សម្ងួត ។ ស្រួយស្រឹប ស្រួយទំពាឮក្រឹបៗ ។ ស្រួយស្រែស (ម. ព. ស្រែស) ។ ពាក្យស្រួយ ពាក្យដែលមានអក្សរ រ ប្រកបឬពាក្យដែលមាន រេផៈ (៌), ដូចជា កណ្តុរ, ខ្នុរ, ឆ្នាំកុរ, បង្អុរភ្លៀង, អសុរ; ទុគ៌ត, ទុព៌ល, ទុរ្ភិក្ស, បព៌ត ជាដើម ។
( ន. ) សុខុមសត្តមួយប្រភេទ មានស្លាប ខ្លួនសំប៉ែត ជាពួកលោហិតភក្ស ច្រើននៅក្រាញជញ្ជក់ឈាមត្រង់កៀនគល់កន្ទុយគោ ។