ស្លឹក
( ន. ) អវយវៈនៃរុក្ខជាតិ, នៃតិណជាតិ, នៃលតាជាតិជាដើម ដែលចម្រើនឡើងពីត្រួយ ច្រើនតែមានសណ្ឋានសំប៉ែតស្ដើង : ស្លឹកឈើ, ស្លឹកត្រែង, ស្លឹកម្លូ, ស្លឹកចេក (សម្រាប់និយាយដោយរួបរួម, បើនិយាយដោយរាប់រាយហៅ សន្លឹក) ។ សន្លឹកកណ្ដប ស្លឹកត្នោតដែលដេរភ្ជាប់នឹងដងកណ្ដប សម្រាប់ប្រក់ផ្ទះ ។ ស្លឹកត្រចៀក អវយវៈជាក្បាំងឬជារបាំងត្រចៀក ។ ស្លឹករឹត មើលក្នុងពាក្យ ទ្រាំង ២ ន. ។ ស្លឹកសីមា (--ម៉ា) បន្ទះថ្ម, ដុំថ្ម, បន្ទះឈើខ្លឹមដែលដាក់ជាគ្រឿងសម្គាល់ឲ្យដឹងថា ទីនុ៎ះមាននិមិត្តសីមា (រាជីសីមា) ។ល។
( ប. សំ. ) ចំនួន ១០ ផ្លូន គឺ ៤០០ : ពោតមួយស្លឹក, ស្វាយបីស្លឹក ។
( ន. ) ឈ្មោះទន្សាយមួយប្រភេទ រាងតូចស្ដើងខ្លួនវែង : ទន្សាយស្លឹកបោលលឿនជាងទន្សាយគល់ ។