ស្វទេស
ស្វៈ-- សំ.; បា. ( ន. ) (ស្វទេឝ; សទេស) ប្រទេសរបស់ខ្លួន, ស្រុករបស់ខ្លួន; ស្រុកកំណើត (ព. កា.) : រីមនុស្សប្រហែស បោះបង់ស្វទេស ពុំដែលនឹកនា គំនិតខ្លីៗ ហ៊ានខ្ចីទ្រព្យា គេឥតរួញរា ពន្លិចខ្លួនឯង ។ ស្វទេសភ័ក្ត (ស្វៈទេ-សៈភ័ក) ដែលស្រឡាញ់ស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន : មនុស្សស្វទេសភ័ត្ត ។ ស្វទេសភក្តី (ស្វៈទេ-សៈភ័ក-ក្តី) សេចក្ដីស្រឡាញ់ស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន ។ល។