ស្វាន
សំ.; បា. ( ន. ) (ឝ្វាន; សាន ឬប្រើជា ស្វាន ក៏មាន) សុនខ ។ ខ្មែរហៅសំដៅតែ “ឆ្កែព្រៃ” : ចចកស្វានស្វា ។ (ព. កា.) សម័យបុរាណ ក្នុងព្រៃស្មសាន មានពួកស្វាននៅ ចាំស៊ីសាកសព ស្រស់ៗឆៅៗ សម័យឥឡូវ មិនដូចព្រេងនាយ ។
( ន. ) គ្រឿងដែកមួយប្រភេទ មានធ្នូឬផ្នោះស្ពឺរមួលសម្រាប់ខៃទម្លុះសាច់ឈើ : ស្វានជាងឈើ ។
( កិ. ) ខៃទម្លុះដោយស្វាន : ឈើនេះសាច់រឹងណាស់ ស្វានស្ទើរមិនមុត ។