ហា
ហា កិ. របើកហើបច្រហឡើង ; ធ្វើឲ្យរបើកហើបឡើង ; បើកមាត់ច្រហឡើង : ហាមាត់ ។ គុ. ដែលរបើកហើបឡើង , ដែលប្រេះហើបច្រហ : លៀសហាលថ្ងៃហា , ផ្លែសំរោងទុំប្រេះហា ។ ហាទៅត្រង់ណាចេះតែកើតការ និយាយទៅត្រង់ណាចេះតែកើតការទាំងអស់ ។ ហាមាត់មិនរួច ហើបមាត់ស្ទើរមិនកើត ឬហើបមាត់ស្ដីថាមិនកើតព្រោះទើសទាល់ ។ ហាហៅ ស្រែកហៅ (ព. កា. ) : អ្នកមានពូជផៅ ឃើញភ្ញៀវហាហៅ ចៅរ៉ៅរាក់ទាក់ ចរចាស្មោះស្មើ អើពើដោយស្ម័គ្រ ហៅលោកហៅអ្នក តាមការប្រាស្រ័យ ។ល។ Ha
ហា
• ហា ប. សំ. ប្រាំ (៥ ) : ចោរហារយ ចោរប្រាំរយ (មានប្រើខ្លះតែក្នុងសាស្ត្រាបុរាណ ) ។