( ន. ) ឈ្មោះ​ខ្យង​គោក​មួយ​ប្រភេទ រាង​ត្រមៀច​សម្បុរ-ស, កាល​ណា​បញ្ចេញ​ខ្លួន​ពី​ក្នុង​សំបក​មាន​សាច់​ពីរ​ដុំ​វែង​ៗ​សណ្ឋាន​ជា​ស្នែង, នៅ​អាស្រ័យ​នឹង​ដើម​ឈើ​ក្នុង​ព្រៃ​ត្រជាក់ : ខ្យង​ហៀង ។ គូទ​ខ្យង​ទាំងពួង​ដែល​មាន​សណ្ឋាន​វិល​វៀន​ខាង​ក្នុង​តូច​ខាង​ក្រៅ​ធំ : ហៀន​គូទ​ខ្យង ។ ឈ្មោះ​ក្បាច់​មាន​សណ្ឋាន​កួច​ចូល​ជ្រៅ​ស្តើង​ម្ខាង​វិល​វៀន​ស្រដៀង​នឹង​គូទ​ខ្យង : ក្បាច់​ហៀន ឬ ក្បាច់​មាន​ហៀន ។ ដំបារ​ប្រាក់​ឬ​ស្ពាន់​មាន​សណ្ឋាន​មូល​មាន​ក្បាច់​ចម្លាក់ ប្រើ​ការ​ដាក់​ភ្ជាប់​នឹង​ឃ្លុំ​សេះ : ហៀន​ឃ្លុំ​សេះ ។