ឡូញ
ព. បុ. ( គុ. ) មូលស្រួចជ្រលមសណ្ឋានគូទត្រល់ (សម័យឥឡូវមិនដែលប្រើ) ។ ព. សា. មិនឡូញទេ មិនកើតទេ, មិនផេះទេ ។ ចួនកាលប្រើសំដៅសេចក្ដីថា “ខូច, វិនាស; មិនកើតការ” ក៏មាន : ឡូញហើយ ! វិនាសហើយ !, អស់កើតជាការហើយ !; ប្រើជា ក្បាលឡូញ ក៏មាន : អស់កើតជាក្បាលឡូញអីហើយ ! (ព. សា.) ។