( និ. ) ជា​ដាច់​ខាត ។ ពាក្យ​សម្រាប់​ប្រើ​រៀង​ខាង​ចុង​ពាក្យ​បដិសេធ កុំ, គ្មាន, ពុំ, មិន, អង្គឺ, ឥត, ឥត​អង្គឺ​មាន,... ដូច​ជា : កុំ​ឡើយ, កុំ​ឲ្យ​ឡើយ; គ្មាន​អ្វី​សោះ​ឡើយ, ពុំ​បាន​ឡើយ; មិន​ដែល​ឃើញ​ឡើយ; អង្គឺ​ខ្ញុំ​ឡើយ (ព. បុ.) : ឥត​មាន​អ្នក​ណា​ម្នាក់​ទៅ​ឡើយ; ឥត​អង្គឺ​មាន​ឡើយ ។ ព. កា. ឡើយ​ណា ទេ​ណា, សោះ​ណា ។ ឡើយ​នៃ ទេ​នៃ ។ ឡើយ​ហោង សោះ​ហោង ។ ល។ (ព. កា.) : រី​ពាក្យ​កាព្យ​ថា ឡើយ​នៃ, ឡើយ​ណា និង​ពាក្យ​ឡើយ​ហោង កវី​ប្រើ​ផ្សំ​កុំ​ឲ្យ​ចួន​ឆ្គង បើ​ឲ្យ​ហ្មត់ហ្មង គួរ​កុំ​សូវ​ប្រើ ។