អៈកៈត័ញ-ញុ-តា បា. ( ន. ) ភាវៈ, ភាពឬដំណើរ ជាអ្នកមិនដឹងឧបការគុណដែលគេធ្វើហើយ (ចំពោះខ្លួន) ។ ព. ផ្ទ. កតញ្ញុតា ។
