អក្កោសន
អ័ក-កោ-សៈ ន៉ៈ បា. សំ. ( ន. ) (អក្កោសន; អាក្រោឝន) ការជេរ, ពាក្យជេរ, ជំនេរ (ប្រើជា អក្កោសនា ក៏បាន) ។ អក្កោសនការណ៍ ឬ --ហេតុ ហេតុឬដំណើរនៃការជេរ ។ អក្កោសនភាព ភាវៈជេរ, ដំណើរជេរគ្នា ។ អក្កោសនាការ (បា. អក្កោសន + អាការ) អាការជេរ, អាការនៃជំនេរ ។ល។ --នៈ