អ័ក-ឃៈ បា.; សំ. ( គុ. ) (អឃ៌ ឬ អរ្ឃិយ) ដែល​មាន​តម្លៃ ។ អគ្ឃ​ភណ្ឌ ឬ អគ្ឃិយ-- របស់​មាន​តម្លៃ ។ អគ្ឃ​វត្ថុ ឬ អគ្ឃិយ-- វត្ថុ​មាន​តម្លៃ ។ អគ្ឃ​វាចា ឬ --វាទ សម្ដី​មាន​តម្លៃ​ឬ​ពាក្យ​ថ្លៃ ។ អគ្ឃ​វាទី អ្នក​ដែល​ពេញ​ចិត្ត​និយាយ​តែ​ពាក្យ​មាន​តម្លៃ (បើ​ស្ត្រី​ជា អគ្ឃ​វាទិនី) ។ល។ អគ្ឃិយ