( កិ. ) សម្រេច​ឥរិយាបថ​មួយ ដោយ​ដាក់​អង្គ​ឲ្យ​គូទ​ផ្ទាល់​នឹង​ទី​ផ្ទៃ​ឬ​លើ​អាសនៈ​ណា​មួយ : អង្គុយ​ច្រហោង, អង្គុយ​បញ្ឈរ​ជង្គង់, អង្គុយ​បត់​ជើង, អង្គុយ​ពែន​ភ្នែន ។ល។ អង្គុយ​ធម៌ អង្គុយ​ស្មិងស្មាធិ៍​ចម្រើន​ធម៌ ។ល។ (ម. ព. ឥរិយាបថ ផង) ។

( ន. ) ឈ្មោះ​សណ្តែក​មួយ​ប្រភេទ ស្លឹក, ផ្លែ, គ្រាប់ ស្រដៀង​នឹង​សណ្តែក​ទ្រើង ប៉ុន្តែ​ដើម​ទាប​ៗ មិន​វារ​មិន​ឡើង​ទ្រើង : គ្រាប់​សណ្តែក​អង្គុយ​សម្រាប់​ប្រើ​ការ​ធ្វើ​នំ​ចំណី ។