អញ្ជើញ
អាញ់-ជើញ ( កិ. ) ជូនដំណឹងឬហៅរកដោយគោរព ចំពោះឥស្សរជនជាគ្រហស្ថមានក្សត្រិយ៍ជាដើម ឬចំពោះសាធារណជនជាគ្រហស្ថដែលត្រូវប្រើពាក្យគួរសមទៅរក : អញ្ជើញសម្តេច, អញ្ជើញព្រះអង្គម្ចាស់, អញ្ជើញអស់លោក, អញ្ជើញពួកចាស់ទុំ;... (ចំពោះបព្វជិតប្រើពាក្យថា និមន្ត) ។ ប្រើជាពាក្យបង្គាប់ឬអង្វរឲ្យទៅ, ឲ្យចូលជាដើម : អញ្ជើញស្តេច !, អញ្ជើញព្រះតេជព្រះគុណ !, អញ្ជើញលោក !, អញ្ជើញ !;... ។ កិ. នុ. ប្រើជាជំនួយកិរិយាសព្ទពួកខ្លះ សម្រាប់និយាយទៅរកជនដែលត្រូវគោរព : ព្រះតេជព្រះគុណអញ្ជើញទៅណា ?, អញ្ជើញលោកចូល !, អញ្ជើញពិសា !;... ។ ចំពោះក្សត្រិយ៍ ប្រើពាក្យថា ស្តេច, យាង ក៏មាន (តាមគួរដល់ដំណើរសេចក្ដី) : ទ្រង់ស្តេចទៅណាក្រាបទូល ?; សូមស្តេចព្រះករុណា... ។ អញ្ជើញគ្រឿង នាំយកគ្រឿងដែលព្រះរាជាទ្រង់ប្រើប្រាស់ទៅដាក់ជិតព្រះអង្គ ។ ពួកអញ្ជើញគ្រឿង ពួកមហាតលិកអ្នកអញ្ជើញគ្រឿង ។ល។ (គួរប្រយ័ត្នកុំនិយាយថា អន់ជើញ ឲ្យធ្លាប់មាត់) ។