អនិច្ច
អៈនិច-ចៈ ឬ--និច បា.; សំ. ( គុ. ) (< ន> អ “មិន, ពុំ, ឥត” + និច្ច “ទៀង”; អនិត្យ) ដែលមិនទៀង, មិនឋិតថេរ, ពុំប្រាកដ; ដែលតែងតែប្រែប្រួលតាមធម្មតា ។ ព. ផ្ទ. និច្ច, និត្យ ។ បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ អ. ថ. អៈនិច-ចៈ, ដូចជា អនិច្ចកម្ម កម្មមិនទៀង; (សេចក្ដីស្លាប់) : ទទួលអនិច្ចកម្ម (ព. គ. សម្រាប់សាធារណជនជាគ្រហស្ថ) ។ អនិច្ចកាល កាលមិនទៀង; មិនមែនរាល់កាល (ព. ផ្ទ. និច្ចកាល) ។ អនិច្ចតា ឬ--ភាព ភាវៈឬដំណើរមិនទៀង ។ អនិច្ចតាធម៌ ធម៌គឺភាវៈមិនទៀង, សេចក្ដីមិនទៀង ។ អនិច្ចធម្ម ធម៌មិនទៀង (សេចក្ដីស្លាប់) : ទទួលអនិច្ចធម្ម (សម្រាប់ប្រើចំពោះតែបព្វជិត) ។ អនិច្ចលក្ខណៈ ការសម្គាល់ឃើញ ឬគ្រឿងកំណត់ឃើញថាបញ្ចក្ខន្ធឬអយតនៈជាដើមមិនទៀង ។ អនិច្ចសញ្ញា សេចក្ដីសម្គាល់ឃើញថាបញ្ចក្ខន្ធឬអាយតនៈជាដើមមិនទៀង ។ អនិច្ចានុបស្សនា (--បុ័ស-សៈន៉ា) ប្រាជ្ញាដែលពិចារណាឃើញថាបញ្ចក្ខន្ធឬអាយត-នៈជាដើមជាអនិច្ចតាធម៌ ។ អនិច្ចានុបស្សី (--បុ័ស-សី) អ្នកដែលតែងតែពិចារណាឃើញនូវអនិច្ចតាធម៌ (បើស្ត្រី អនិច្ចានុបស្សិនី) ។ ល ។