អន្តរាយ
អន់-តៈរ៉ាយ សំ. បា. ( ន. ) (< អន្តរា “ក្នុងពាក់កណ្តាល; ក្នុងរវាងឬក្នុងចន្លោះ” + អាយ “មក”) ធម៌ដែលមកក្នុងរវាងនៃចុតិនិងបដិសន្ធិ (ព. ពុ.); ហេតុដែលមកជំទាស់ក្នុងចន្លោះឬក្នុងពាក់កណ្តាល; សេចក្ដីទើសទាក់, ឧបសគ្គការណ៍; ភ័យ; ដំណើរខូចប្រយោជន៍, ការខូចបង់សៀត, សេចក្ដីវិនាស : ប្រទះលើអន្តរាយ; សូមកុំឲ្យមានអន្តរាយតាមផ្លូវ ! ។ ខ្មែរប្រើជា កិ. ផងក៏បាន សំដៅសេចក្ដីថា “ខូច, វិនាស” : លិចទូកទំនិញអន្តរាយអស់; អន្តរាយខ្លួន ឬ ខ្លួនត្រូវអន្តរាយ ។
- harm, mal បញ្ញត្តិស្មុគស្មាញដែលករណីសំខាន់របស់វា រួមមាន របួសស្នាមធ្ងន់ខាងរាងកាយផ្លូវចិត្ត ឬ ការខូចខាតផលប្រយោជន៍សំខាន់ និង ស្របច្បាប់របស់នរណាម្នាក់។ អន្តរាយមានន័យបង្កប់មួយចំនួននៅក្នុងទង្វើរបស់មនុស្ស ដូច្នេះក្នុងករណីដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើឱ្យឈឺចាប់ខ្លួនឯងរយៈពេលខ្លី (ឧ.: ការជំពប់ជើង) មិនមែនជាអន្តរាយឡើយ។ គោលការណ៍ ហេតុផលមួយក្នុងចំណោមហេតុផលចម្បងៗដែលអាចទទួលយកបានចំពោះការទប់ស្កាត់ខាងផ្លូវច្បាប់ និងតាមសីលធម៌ គឺជាការបង្ការមិនឱ្យមានអន្តរាយដល់អ្នកដទៃនោះ វានៅតែសំខាន់ចំពោះការកំណត់ព្រំដែននៃបញ្ញត្តិនេះ។ ករណីមួយចំនួននៅមានការខ្វែងគំនិតគ្នាចំពោះការចាត់ទុកថា តើវាស្ថិតនៅក្នុងប្រភេទនៃអន្តរាយដែរឬទេ រួមមាន ការបង្កឱ្យមានអផាសុកភាព ការជេរ ការឆាឆៅ និង ការប្រមាថ។ ឧ. ការបើកបរលឿនអាចបង្កអន្តរាយដល់អ្នកដទៃ។