អន្តាយ

( គុ. ឬ កិ. វិ. ) ដែល​មាន​សណ្ឋាន​វែង​រតាយ​ឬ​ដែល​វែង​អន្លាយ : វែង​អន្តាយ; ធ្លាក់​អន្តាយ ។