អន្តេវាសិក
បា.; សំ. ( ន. ) (អន្តវាសិន៑ ឬ អន្តេវាសិន៑ “អ្នកច្រើនតែនៅក្នុងសម្នាក់ឬក្នុងទីជិតគ្រូ”) សិស្ស, កូនសិស្ស (ប្រើជា អន្តវាសិន ឬ អន្តេវាសិន ក៏បាន; សិស្សស្ត្រីជា អន្តវាសិនី ឬ អន្តេវាសិនី) ។ អន្តេវាសិក (ដោយសង្ខេប) មាន ៥ ប្រភេទគឺ ១-បព្វជ្ជន្តេវាសិក សិស្សបំបួស (ឲ្យបានជាសាមណេរ); ២-ឧបសម្បទន្តេវាសិក សិស្សសូត្រ (ឲ្យបានជាភិក្ខុ); ៣-ឧទ្ទេសន្តេវាសិក សិស្សរៀនបាលី; ៤-និស្សយ-ន្តេវាសិក សិស្សនិស្ស័យ (សិស្សសូមនិស្ស័យនៅអាស្រ័យផង); ៥-ធម្មន្តេវាសិក សិស្សរៀនធម៌អាថ៌ឬរៀនចំណេះវិជ្ជាសិល្បសាស្រ្តផ្សេងៗ (ហៅថា វិជ្ជន្តេវាសិក, សិប្បន្តេវាសិក ជាដើម តាមរូបសព្ទចំណេះដែលរៀនក៏បាន) ។ ម. ព. អន្តេ, សិស្ស និង អាចារ្យ ផង ។ អន្តេវាសី