អន្ទង
( កិ. ) នាំសរសៃអំបោះឬសូត្រទៅមកៗ រៀបចំឲ្យមានរបៀបបណ្តោយគ្នា ហើយមូរដោយក្តារមូរដាក់ព័ទ្ធមូលនឹងដាម ដើម្បីថ្ករត្បាញ : អន្ទងអំបោះ ។ ន. អំបោះឬសូត្រដែលអន្ទងរួចហើយ : អន្ទងខ្មៅ ។ គុ. ដែលអន្ទងរួចហើយ : អំបោះអន្ទង ។
ព. ប្រ. ( កិ. ) ដឹកនាំឬបញ្ចុះបញ្ចូលឲ្យព្រមតាម, ឲ្យដោយតាម : អន្ទងកូនឲ្យខំប្រឹងរៀនសូត្រ ។ ទាញយោងឲ្យហើប, ឲ្យអណ្ដែតឡើង, ឲ្យឃ្លាតចាកទី : អន្ទងឈើហុប ។ យោងអន្ទង ទំនុកបម្រុងឲ្យចម្រុងចម្រើន (មើលក្នុងពាក្យ យោង ទៀតផង) ។