( ន. ) ប្រដាប់​ធ្វើ​ដោយ​ខ្សែ​ឬ​ដោយ​ចម្រៀក​ផ្តៅ​ជាដើម មាន​ក្រវិល​រូត​បាន សម្រាប់​ទាក់, សម្រាប់​ដាក់​ឲ្យ​ជាប់​សត្វ​ទ្វេបាទ​ចតុប្បាទ​ជាដើម : សត្វ​ជាប់​អន្ទាក់ ។ អន្ទាក់​ណែងណង អន្ទាក់​មាន​ចង​ណែងណង​ផង ។ អន្ទាក់​រូត អន្ទាក់​ឥត​ដង រូត​ជាប់ ក្នុង​កាល​ដែល​សត្វ​ចូល​ក្នុង​រង្វង់​ប៉ះ​ឲ្យ​រូត ។ អន្ទាក់​វាត់ អន្ទាក់​មាន​ដង​វែង​មាន​គន្លឹះ កាល​ណា​ប៉ះ​ត្រូវ​ទំនង​ថ្លោះ​វាត់​ឡើង​រូត​ជាប់​សត្វ ។ ព. ប្រ. អន្ទាក់​កាម កាម​គុណ​ដែល​ទុក​ដូច​ជា​អន្ទាក់​ទាក់​សត្វ​លោក ។ អន្ទាក់​ដៃ ហត្ថបាស ។ អន្ទាក់​មារ កិលេស​ដែល​ជា​គ្រឿង​ទាញ​ទាក់​សត្វ​លោក ។ ជាប់​អន្ទាក់ ជាប់​កុន, ជាប់​ចំណោម ។ នៅ​ក្នុង​អន្ទាក់ នៅ​ក្នុង​ទំនាយ​ថា​មិន​បាត់, ថា​មិន​ស្លាប់...; នៅ​ក្រៅ​អន្ទាក់ ទំនាយ​យាម​ថា​បាត់, ថា​ស្លាប់ (ពាក្យ​ប្រើ​ក្នុង​ក្បួន​ចាប់​យាម) ។ល។