អៈភិញ-ញា បា.; សំ. ( ន. ) (អភិជ្ញា) សេចក្ដីដឹងយ៉ាងខ្ពស់; សេចក្ដីដឹងវិសេសដែលកើតអំពីកម្លាំងនៃឈាន : បានសម្រេចអភិញ្ញា (ព. ពុ.) ។
