អសេរី
អៈសេរ៉ី បា.; សំ. ( ន. ) (< អសេរ “មិនមែនអំណាចលើខ្លួន” + ឦ “មាន”; អស្វៃរិន៑ < អស្វៃរ + ឥន៑) អ្នកដែលមិនមានអំណាចលើខ្លួន, អ្នកដែលនៅក្រោមបង្គាប់គេ (ប្រើជា អស្វៃរិន ក៏បាន); បើស្ត្រីជា អសេរិនី រ អស្វៃរិនី ។ វេវ. អនត្តាធីន, បរាធីន ។ ព. ផ្ទ. សេរី ឬ ស្វៃរិន, អត្តាធីន, អាត្មាធីន; សេរិនី ឬ ស្វៃរិនី ។ អសេរីបទេស ឬ អស្វៃរីប្រទេស (បា. អសេរិប្បទេស; សំ. អស្វៃរិប្រទេស) ប្រទេសឥតអំណាច, ប្រទេសជាចំណុះគេ (ព. ផ្ទ. សេរីបទេស ឬ ស្វៃរីប្រទេស) ។ អសេរីភាព ឬ អស្វៃរីភាព (បា. អសេរិភាវ; សំ. អស្វៃរិភាវ) ភាវៈនៃអ្នកឥតអំណាច (ព. ផ្ទ. សេរីភាព ឬ ស្វៃរីភាព) ។ល។