បារ. ( ន. ) (Avocatier) ឈ្មោះ​ឈើ​ជា​ដំណាំ​មួយ​ប្រភេទ មាន​ដើម​ធំ​ស្លឹក​មាន​ទ្រង់ទ្រាយ​ស្រដៀង​នឹង​ស្លឹក​សាល​ព្រឹក្ស ប៉ុន្តែ​ស្តើង​ទន់, ផ្លែ​វា​ហៅ​ អាវ៉ូកាត៍ (បារ. Avocat), ផ្លែ​មាន​សណ្ឋាន​ទ្រវែង មាន​ទំហំ​ប៉ុន​ផ្លែ​ព្នៅ​ខ្នាត​ជំទើរ​ខ្លះ ប៉ុន​ផ្លែ​ត្រឡាច​ស្រូវ គឺ​ត្រឡាច​ខ្នាត​តូច​ខ្លះ ខាង​លើ​តូច ខាង​ក្រោម​ធំ, ផ្លែ​ទុំ​មាន​សាច់​ទន់​ជ្រាយ ស្រដៀង​នឹង​ត្រសក់​ស្រូវ​ខ្មែរ, មាន​គ្រាប់​តែ​មួយ​ធំ មាន​ស្រោម​សាច់​ទន់​ឱប​គ្រាប់, ទំហំ​គ្រាប់​ស្រដៀង​នឹង​គ្រាប់​ផ្លែ​ទុរេន, បណ្តុះ​បាន​ដោយ​ងាយ, ផ្លែ​ទុំ​សម្រាប់​ប្រើ​ជា​ខាទនីយាហារ, មុន​នឹង​បរិភោគ ត្រូវ​ចិត​យក​សំបក​ស្តើង​ចេញ ហើយ​កាត់​សាច់​ផ្លែ​នោះ​ជា​ដុំ​ៗ ដូច​ត្រសក់​ស្រូវ​ដែរ រួច​លាយ​ស្ករ-ស​សុទ្ធ​ក៏​បាន លាយ​ទឹក​ដោះ​គោ​កំប៉ុង​ក៏​បាន លាយ​ខ្ទិះ​ដូង​ឆៅ​ផ្អែម​ក៏​បាន, មាន​ឱជារស​ស្រដៀង​នឹង​ត្រសក់​ស្រូវ​ទុំ ប៉ុន្តែ​មិន​ភ្លាវ​ទេ ឆ្ងាញ់​ជាង​ត្រសក់​ស្រូវ​ខ្មែរ ។ អាវ៉ូកា-ចេរ នេះ​ជា​ឈើ​ដំណាំ​មាន​ពូជ​មក​ពី​ប្រទេស​បារាំងសែស ប្រភព​ដើម​មក​ពី​ប្រទេស​អាមេរិគ, ដាំ​នៅ​ប្រទេស​កម្ពុជា​យើង​កើត, យ៉ាង​យឺត​ណាស់​ត្រឹម​ប្រាំ​ឆ្នាំ​ក៏​អាច​មាន​ផ្លែ, គេ​បាន​ដាំ​ពិសោធ​មើល​រួច​ទៅ​ហើយ ឃើញ​កើត​មាន​ផ្លែ​ដូច​នៅ​ប្រទេស​បារាំង​ដែរ ។ គួរ​ប្រជា​ពលរដ្ឋ​ខ្មែរ​យើង​ពេញ​ចិត្ត​ដាំ​ដំណាំ​នេះ​ឲ្យ​មាន​បរិបូណ៌​ឡើង ព្រោះ​ជា​សេដ្ឋកិច្ច​មួយ​ប្រភេទ ដែល​ចាប់​កំណើត​មាន​ជា​ដំបូង​ក្នុង​សម័យ​សង្គម​រាស្រ្ត​និយម​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា, ក្នុង​ស្រុក​ភូមិ​និង​វត្ត​នីមួយ​ៗ គួរ​ដាំ​ហើយ​ថែទាំ​បំប៉ន​ជី​សាប កុំ​ប្រើ​ជី​ប្រៃ, រដូវ​ប្រាំង​ត្រូវ​ចាក់​ទឹក​ស្រោច​ជួយ​ខ្លះ​ផង​កុំ​ឲ្យ​វា​ងាប់, លុះ​ឈើ​នេះ​មាន​ដើម​ធំ​ហើយ ក៏​អាច​រស់​បាន​ឯង​ៗ ដូច​ឈើ​ដំណាំ​ប្រភេទ​ឯ​ទៀត​ៗ នោះ​ដែរ (បើ​មិន​ហៅ អាវ៉ូកាចេរ តាម​បារាំង, យើង​អាច​ហៅ​ថា ដើម​អាវ៉ូកាត៍ តាម​ឈ្មោះ​ផ្លែ​វា​ក៏​បាន) ។