អាសអាភាស
សំ. ( គុ. ) (អា
+ ភាឞ ឬ ភាឞណ “ការនិយាយរកគ្នា, សន្ទនា”) ដែលចេញពាក្យស្រីអាសហួសហេតុដែលពុំត្រូវនិយាយ គឺដែលចេញថាដល់កេរ្ដិ៍ខ្មាស, ដែលជាពាក្យអាសគ្រាម, ដែលចេញដំណើរចំអាស-ចំអូង (ប្រើចំពោះតែវាចា) : សម្ដីអាសអាភាស, និយាយពាក្យអាសអាភាស (ម. ព. អាភាស ផង) ។ អាសអាភាសន៍