អាស្រូវ
សំ. ( គុ. ) (អាឝ្រុ កិ. “ឮខ្ចរខ្ចាយ, ឮសាយសុស;...”) ដែលលេចឮខ្ចរខ្ចាយឬសាយសុសទៅថាមិនល្អ, ថាសៅហ្មង; ដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះសៅហ្មង : ពាក្យអាស្រូវ, កេរ្តិ៍ឈ្មោះអាស្រូវ; មនុស្សអាស្រូវ ។ ន. ដំណើរសៅហ្មងកេរ្តិ៍ឈ្មោះ; ដំណើរលេចឮខ្ចរខ្ចាយកេរ្តិ៍ឈ្មោះសៅហ្មង : នាំឲ្យមានអាស្រូវ ។ អាស្រូវបារាយណ៍ (--បារ៉ាយ) ដែលលេចឮកេរ្តិ៍ឈ្មោះសៅហ្មងសាយសុសទៅឆ្ងាយ (ម. ព. បារាយណ៍ ផង) ។ អាស្រូវភាស ដែលគេចេះតែនិយាយតៗគ្នា ឮសុសសព្វអំពីកេរ្តិ៍ឈ្មោះសៅហ្មង ។